Bir zamanlar şöyle bir yazı yazmıştım:
‘’Oğlum büyüyor artık. Yeni cesaretler ve korkular edinerek. Bir süredir karanlıktan korkuyor. Tek başına odasına giderken karanlık koridordan çekindiği gibi. Geçenlerde onunla yalnız kaldığım bir akşam, psikoloji okumalarında rastladığım bir diyaloğun aynını yaşadım. Alt kattan çantasını almış karanlık merdiveni tırmanırken, bir yandan da üst kattaki çalışma odama duyurmaya çalışıyordu sesini:
“Baba, konuş benimle. Korkuyorum, burası çok karanlık.”
“Korkacak bir şey yok oğlum… Hem, ne faydası olacak, beni görmüyorsun ki.”
“Olsun, konuş. Biri konuşunca aydınlık oluyor.”
Umut Çocukları Derneği, karanlıkta yol almaya çalışan çocuklara umut olmuş, ellerinden tutmuş, yaşama cesareti vermiştir.
Ben, onlara kendi halimce omuz vermeye çalıştım ve dilim döndüğünce konuştum. Yolları aydınlık olsun diye. Biri konuşunca aydınlık oluyor çünkü!
Ercan KESAL
Ağustos 20, 2019